29.5.20

HONDJE 5


Uiteindelijk heb ik  gister Van der Blafs drolletjes toch maar opgeruimd, al ben ik nog steeds des duivels over de plannen van die Tuitjen, het is dat Drogeham ver weg is en niet aan het spoor ligt anders was ik (met mondkapje) vandaag naar Tuitjen gereisd om hem eens even flink de waarheid te zeggen en hem een koekje van eigen deeg te geven door hem een plastic boodschappentas van de Lidl of de Aldi met tweecomponentenlijm aan zijn blote kont de plakken,  namens Van der Blaf en alle Nederlandse honden, behalve de rooddweilers en dergelijke verschrikkelijke soorten. Tuitjen: de verrekkeling. Dat is trouwens een oud woord dat mijn vader graag gebruikte als hij de smoor op iemand in had, verrekkeling, zulk soort woorden hoor je weinig meer en dat vind ik jammer, het heeft allemaal te maken met Engelse taalverruwing, je moet tegenwoordig iemand in het Engels uit schelden om indruk te maken, terwijl het prima in het Nederlands kan, maar dat zie je ook aan die Tuitjen, Tuitjen  vindt een drollenzakje uit voor een hond en noemt het een Dog Shit Collector. Als je het goed leest en dat doe ik, dan is Tuitjen zelf een hondenstrontverzamelaar, want zo staat het er echt: Tuitjen D.S.C., misschien doet hij dat wel en bestaat er in Drogeham zelfs wel een hondenstrontmuseum, waar Tuitjen directeur van is, het zou zo maar kunnen, want we leven in een gekke tijd, waarin mensen behalve corona, van alles en nog wat verzamelen, voor dat museum zal hij naast een flinke subsidie van de gemeente Drogeham ook nog een forse toegangsprijs vragen, wat ik je brom en natuurlijk is de museumjaarkaart weer niet geldig.
Nou heb ik al vijf jaar geen museumjaarkaart meer, want ik mag met Van der Blaf in normale tijden toch geen enkel  museum in, dus ook het Drogehammer hondenstrontmuseum niet, als het al bestaat, ik begrijp  dat niet zo erg goed, want alle Nederlandse museums zijn open voor die kleine, door de kinderopvang onopgevoede krijsertjes waar Nederland zo rijk aan is, die tussen het tentoongestelde krijgertje spelen en met hun ongewassen vingertjes overal aanzitten, terwijl  Van  der Blaf zonder enig  geluid af te geven, keurig netjes naast mij van zaal tot zaal voorttrippelt. Nou weet ik natuurlijk niet hoe Van der Blaf op Tuitjens hondenstrontmuseum in Drogeham zou reageren want dat is, zou ik bijna zeggen, de kat op het spek binden. Ik heb trouwens even gekeken of die Tuitjen een telefoonaansluiting heeft in Drogeham, nou dat heeft hij mooi niet en het hondenstrontmuseum is op het internet ook in geen velden of wegen te bekennen. Maar misschien heb ik wel verkeerd gekeken en staat het onder Fries hondenstrontmuseum en hangt de Friese vlag vol glorie boven de  deur. Dat zou zo maar kunnen.
Giselda Botermelk-van Assen.