In 1910 begon Ettore Bugatti in een voormalige textielfabriek
in Molsheim met de productie van een auto onder eigen naam: Type 13, eerst met acht kleppen in de
viercylindermotor, vanaf 1914 ook met zestien kleppen en dan zijn er ook
de chassisvarianten: Type 13 heeft wielbasis van exact twee meter, maar
met een wielbasis van 2 meter 40 heet de auto Type 15 en met een
wielbasis van 2 meter 55 een Type 17. En om het nog ingewikkelder te
maken er komen ook nog de Type 22 en Type 23 regelrecht afgeleid van
respectievelijk de Type 15 en Type 17. Met Type 25 en Type 26, met een
grotere motor dan de Type 22 en Type 23, ga ik u niet vermoeien, het is
zo al verwarrend genoeg.
In Manchester werd de auto begin jaren twintig onder licentie door
Crossley geconstrueerd, ook in Duitsland gebeurde dat door Rabag
(Rheinische Automobilbau AG) in Düsseldorf en Mannheim.
Type 13 en de derivaten ervan waren zeker vijftien jaar in productie. De
kleine blauwe racewagens - Molsheim in de Elzas werd na de Eerste
Wereldoorlog weer Frans en blauw is de Franse racekleur - eindigden
regelmatig op de eerste plaats, o.a. in Brescia, waarna Type 13 ook wel
"Brescia" werd genoemd.
Dit is een versie van Type 13 met koplampen en spatborden, die
verwijderd konden worden als de eigenaar zich in de competitie wilde
werpen.
Soms was Type 13(15/17) onherkenbaar, zoals bij deze auto met een Britse carrosserie.
