Drabbelkoeken

Oege Minnema had krekt 'n sjaal om- en syn frijskieterke andeen om syn dageluks blokje om te gaan, wat nyt fan 'n leien dakje gong, want hij wu nyt anne rollator, dus hy stroffelde soa nou en dan en was oek al 'n paar  keer oppe Eewal op syn bek fallen, toen er anbeld werd, wie kon dat nou godferdomme om kuttier over negenen op 'n saturdach weze? Welke kloatsak haalde 't in syn hassus om soa froeg bij 'n pensionneerde an te bellen? 't Bleek Ynte te wezen,  nou fan Ynte had 'r geen ferlet, want die lul had de bek altiten in beide hannen en dan op 'n manier waar anderen gin broad fan lusten. "Must 's hoaren juh", begon Ynte, "d'r is bran oppe Skraans en ik docht dat we dar maar even hene musten". Bran of gin bran oppe Skraans, maar d'r was gin denken an dat hij met Ynte, die d'r altiten flink de pas in had, naar de Skraans toffele su: "Gaastou maar allenich, das mij feulsten te fer. Ik haal amper de  Preensentuun." "Koop dan oek 'n rollator, groate soech", sei Ynte. Suden juh soan overkommeling gin feech omme hassus geve, docht Oege, noemt mij 'n soech, is drie jaar jonger as mij en hèt twee nije heupen."

Hij had 't er al 's met syn dokter over had, want hij had nou al 'n paar jaar pine in syn rechterpoat. 't Kon wel uutstraling weze fanuut de heup, had die kloatfioal seid. Daar skoten je oek gin soademiter met op. "En dan?", had 'r fraagd. "Nije heup", had de dokter seid. Gin denken an, hij had in 47, maar 't kon oek 48 weest hè, tien dagen in 't Bonnefasius legen bij de nontsjes, fanwege blinedarmonsteking en met suksoart sekreten wu hij noait meer fan doen hè, se hadden 'm smorns in plaats fan met 'n waslapke met 't leek wel 'n pannespoans de billlich wossen. Nee, soa gek kregen ze hem noait weer. Mar kom 't was deur dy ferrekte Ynte al laat wurren foor syn blokje om, hij trok de deur dicht en skuufelde de Speulmanstraat uut.

Mar nou hij dur even langer over nadocht, hij had noch één keer 'n nacht in 't sykenhuus legen, dat had in Den Haach weest, waar 'r bij de Olveh 'n opleiding tot fersekeringsagent folgd  had, op 'n nacht was 'r  op wech naar syn kosthuus fan 'e fyts fallen en was met 'n gat inne hassus naar 't sykenhuus oppe Suudwal transporteerd, hij had daar oek syn frou kennen leerd, want sij had daar ferpleegster weest. Sij waren een jaar later in Liwadden troud, maar sij kon dare nyt wenne, sy fon 't 'n allerferskrikkelukste rotstad en had 'm de kop gek seurd om naar Den Haach teruch te gaan, uuteindeluk hadden se 'n skoft in Ryswyk woand, maar toen se op 'r fyfenfyfstichste overleden was, wist 'r nyt hoe gau 'r werom naar Liwadden su. Kynders hadden se noait kregen en de enichste femilie dyt 'r had was 'n suster, maar dy sat al jaren in Groat Lankum.

Hij was verrekte blyd dat 'r werom was, hij had syn ferskeringsportefulje foar 'n moai bedrach ferkope kennen; syn meeste klantsjes had 'r destyds inne buurt fan 'e Hoefkade had, waar noch 'n paar keer 'n reltsje weest had: één keer omdat 'n overbuurman klaagd had over 'n bloat skilderij in de keunstakademie, waar de man altiten op uutsach, ' n andur keer had 'n man oppe tillevisie in 'n dokumentère sich beklaagd over 't feit dat 'r in syn kleine huuske gin behoarlukke wip make kon, gelukkich hadden dat gin klanten fan hem weest. Hij had syn frou noait soa goed begrepen, want har ouden kwamen godferdomme uut Sneek, dus waarom kon dat frommes sich nyt te plak foele in Liwadden en had hij soa gek weest om naar Ryswyk te ferhuzen? Flak foardat se trouden had syn vader 't 'm noch ernstig afraden: "Trou noait met 'n Sneker", had 'r seid. 'n Tante fan hem, tante Afke, had dat oait deen en had' r constant 'n paar blaue ogen an overhouden. "Snekers", had pappe seid, "hewwe gin gevoel foar humor, dat komt fan 't drabbelkoeken frete. Alle gefoel for humor ferdwynt as sneeuw foar de son by 't eten fan 'n drabbelkoek en soa as je wete lusse de Snekers daar wel pap fan."

Pappe hat gelyk had, hij had nyt oplet, as 'r dat al deen had, dan had 'r merke mutten, dat Sibbelsje har ouden, dyt in de Haagse Fogelbuurt woanden, har pappe was onderwyzer, elke sondach drabbelkoeken, dyt se uut Sneek opstuurd kregen, want dy krengen waren in heel Den Haach, ondanks de naam fanne fabrikant, nyt te krijen, bij de koffy hadden, want soas  Sibbeltsjes fader sei: addes was 't gin sondach. De earste keer dat 'r op sondach bij Sibbeltsjes ouden oppe koffy weest had, had 'r wat doms seid: "Lekker mefrou, self bakt mefrou?", waarop Sibbeltjes moeke 'm uutlachen  had: "Nee jonkje, dy wurre deur myn broer elke week fers uut Sneek opstuurd." Sibbeltsjes fader was nyt meer bijkomen fan 't lachen en bijna in syn drabbelkoek stikt. Dat was spytich genoech nyt beurd.

Sibbeltsje, dyt natuurluk Sybilla hiette, sat in Ryswyk op 'n kwiltklupke dat elke woensdagmiddag bij mekaar kwam. De wyfkes hadden 't tegare, mar toch oek individueel, wat hooch inne  hassus en daarom mocht Oege, hij had kantoor an huus, graach 's binnenfalle met 'n jolige opmerking dyt 'r oppikt had fan syn klandiezje rond de Hoefkade. So was 'r 'n keer binnenkomen, toen één fan de frouwen wat te lang naar syn sin op 't huuske sitten bleef, met "Ik mot schètte as 'n règer". Sibbeltsje had daarna dagen nyt met 'm sproken. 

Der fyl met Sibbeltsje totaal nyt te lachen, wat dat betreft was 't 'n echte Sneker, in 't begin had 'r noch probeerd de wekelukse drabbelkoekensending stop te setten, want oek sij must se elke sondach hewwe, mar suks had tot handgemeen leid. Hij had nameluk in syn hoofd set  dat gin drabbelkoek meer humor betekene su. Mar suks bleek nyt 't gefal, één keer drabbelkoek werkte krek as moekemelk. 't Maakte deel uut fan 't gestel. Syn pappe sei dat de laatste Sneker met humor Sam de Wolff weest had, mar dy was in 1960 sturven en had seer waarskynluk noait drabbelkoeken eten. In 1972 waren Sibbiltsjes ouden oppe hoek fanne Laan van Meerdervoort en de Conradkade op ’n trem fan lijn elf botst. Dat hadden se ‘t nyt overleefd fanself. 

Na de kremaasje wu Sibbeltsje de urnen met nar huus nimme, dat sach Oege heulendal ny sitte, want wat must 'r met twee fan die kruken oppe skoorsteenmantel? Mar Sibbeltsje sette har sin deur en laadde de as fan 'r pappe in één leech drabbelkoekenbuske en de as fan 'r moeke in 'n ander leech drabbelkoekenbuske en se kocht twee enorme speulgoedberen en stopte de drabbelkoekenbus mette as fan ‘r pappe inne ene beer en de  andere drabbelkoekenbus mette as fan ‘r moeke inne andere beer. Se kregen elk een borduurd truitsje an, het ene met 't woard pappe, ‘t andere met ’t woard moeke en elke avond, as oppe tillevisie 't achtuursjoernaal begon, nam Sibbeltsje de beren op skoat en aaide se over hun hasses.  Oege had ’t hart nyt om te protesteren, ’t mankeerde dur noch mar an dat Sibbeltsje de beren elk ’n drabbelkoek te freten gaf.