Gepraat

Gisteravond gekeken naar de Europese kampioenschappen in München en had geen enkel probleem met de commentatoren in de studio, maar  met de verslaggevers des temeer.  Waarom denken ze dat het nodig is voortdurend aan het woord te zijn en zelfs mij uit te leggen dat een sporter teleurgesteld is over het behaalde resultaat. Ik zie dat zelf. Praat minder en beperk je tot de nodige verslaggeving: een televisieverslag is iets anders dan een radioverslag. Stel dat je bij een concert voortdurend iemand aan het woord hebt: "en nu hoort u een solo van  de hoboïst, het is de eerste hoboïst van de Wiener Symphoniker,  drie  jaar in in deze positie, nadat hij vijftien jaar tweede hoboïst was van het Concertgebouworkest".