Café Tacvba

 

Het Mexicaanse kwartet - soms uitgebreid tot een kwintet - met de broers José en Enrique Rangel heette oorspronkelijk, als eerbetoon aan Scorsese, "Alicia ya no vive aqui", maar veranderde in 1989 de naam in Café Tacvba, naar het café Tacuba in Mexico-Stad (de u werd een v om problemen met de uitbater van het café te voorkomen). Zanger Rubén Albarran kende gitarist José Rangel van de grafische opleiding aan de universiteit im Mexico-Stad, het vierde lid van Café Tacvba is Emmanuel del Real en de band begon zijn optredens in een garage in het noorden van de stad. Inmiddels is er een flink aantal CD's verschenen. De opnamen worden in de regel vergezeld van een video en eerlijk gezegd ben ik daar allesbehalve een liefhebber van, want meestal gaat de filmer volledig uit zijn dak en valt er van het musicerend gezelschap nauwelijks iets te zien. Op de CD "Jei Beibi" staat o.a. "Futuro" met de volgende (vertaalde) tekst; "De dood zei ja, ik zeg nee, het leven zegt nee, ik zeg ja, wat is aan het eind het verschil: wanneer ik overleefde als een wandelende dode?" Twee stukken van eerder CD's van Café Tacvba: "La Ingrata" en "La Piñata".