Nieuwe auto's heb ik nauwelijks gehad, mijn hart ging en gaat nu een keer uit naar oude auto's. Dit is de Wolseley 14/60, met het voor Wolseley kenmerkende verlichte naamplaatje in de grille. Het was een tijdlang mijn dagelijkse auto en ik ben er ondermeer voor een reportage in 1972 mee naar de "Kieler Woche" gereden. De motor was een kleine zescylinder met twee carburateurs. Het was na een Franse auto en een paar Amerikanen, mijn eerste Engelse auto. Ik herinner me dat er veel geschakeld moest worden in de rechtsgestuurde auto en dat de betrouwbaarheid van de electrische benzinepomp ernstig te wensen overliet. De wagen was vrij smal en ik ben een keer aangehouden op de oude weg langs Weesp tussen Amsterdam en Bussum, omdat agenten, die een tijdje achter me hadden gereden, dachten dat ik dronken was, omdat ik zo slingerde. De weg had nogal last van spoorvorming en met zowel een starre vooras als een achteras reed ik, dan met de rechterwielen, dan met de linkerwielen in een spoor. Dat verklaarde het geslinger voldoende. Het interieur was luxe: houten dashbord, leren stoelen en een heel grappig detail met een haak kon ik vanachter het stuur een gordijntje voor de achterruit optrekken om verblinding door achteroprijdende auto's te voorkomen.
