Koblenz 2

Oudejaarsavond op de hotelkamer naar de Duitse televisie gekeken, eerst naar Duitsland 1 waar Alois Rosenköhlchen (foto) vanuit Graz een gezamenlijk programma met de Oostenrijkse en Zwitserse televisie presenteerde. Rosenköhlchen had daarvoor tien zinnen ingestudeerd, die hij, door de volgorde van de woorden  te wijzigen, steeds opnieuw gebruikte. Behalve muziek die de Duitsers als folklore beschouwen, maar elders smartlapperij genoemd wordt, bleken de resterende klanken dusdanig overjarig dat hetzelfde programma ook in 1963 of 1973 had kunnen worden uitgezonden. Na een half uurtje overgeschakeld naar een ander Duits station, waar een groepje optrad dat eergister The Dubliners had ontdekt en nu meende in de voetsporen daarvan te kunnen (op)treden, natuurlijk in het Duits, met aan het hoofd een met zichzelf zeer ingenomen, kaalhoofdig heer, die echter nauwelijks kon zingen. Nu vraagt u zich af waarom kijk je naar die onzin, maar elk geluid dat het langzamerhand op stoom komende vuurwerk afdekte was voor Una een zegen en voor je hond moet je wat over hebben.