Maar ik loop op de geschiedenis vooruit, want voorlopig was Hutje-bij-Mutje, want zo luidde zijn naam, nog burgemeester van Zwakzinderen, dat zich opmaakte het 152 jarig bestaan te vieren en gedachtig Hutje-bij-Mutjes lijfspreuk "OPOTET ESSE POTERIT", dat zoiets als "MOET KUNNEN" betekent, kon er op 4 mei best een popconcert op het plein voor het raadhuis worden gegeven. OPOTET ESSE POTERIT stond trouwens onder het familiewapen van de Hutje-bij-Mutjes: een sinopel gehaktbal op een keel veld.
Onder Hutje-bij-Mutjes leiderschap kon zeer veel in Zwakzinderen, of beter gezegd Hutje-bij-Mutje stond zichzelf een aantal vrijheden toe die geen andere Nederlandse burgemeester zich ooit veroorloofd had, zo fietste hij iedere vrijdagmiddag met een slok op door de gangen van het raadhuis en verlengde hij - omdat hij het, in eigen woorden, zo machig naar zijn zin had - regelmatig de openingstijden van zijn favoriete dranklokaal.
Dat popconcert moest en zou doorgaan en Hutje-bij-Mutje gooide als belangrijkste argument "De band is gecontracteerd" in de strijd, gevolgd door de mededeling dat er anders tienduizend gulden voor niets over de balk werd gegooid, want dat was de gage van de uit het verre zuiden van het land aanreizende popband.
