Hij had dezelfde initialen als Bix Beiderbecke (zie 78 B8) en wie Bunny Berigans leversverhaal met dat van Bix vergelijkt moet tot de conclusie komen dat er opmerkelijke parallellen zijn: een eigen stijl van spelen, niet te beroerd om met commerciële orkesten op te treden en plaatopnames te maken en last but not least alcoholmisbruik dat uiteindelijk het lichaam zo verzwakte dat longontsteking dodelijk bleek. Trompettist Berigan (1908-1942) speelde o.a. in de orkesten van Paul Whiteman, Tommy Dorsey en Benny Goodman. De twee platen, die ik van hem heb, zijn een op 8 april 1933 opgenomen "Is that Religion?" (met aan de keerzijde "Harlem Lullaby") en "I'm coming, Virginia" (met aan de keerzijde "Blues"), op de plaat gezet 13 deember 1935. "Is that Religion" wordt gezongen door Mildred Bailey (zie 78 B1), het orkest is dat van de Dorseybroers: Tommy, trombone en Jimmy, clarinet. In "I'm coming, Virginia" horen we Berigans eigen orkest: Bunny Berigan's Blue Boys met Berigan op trompet; Edgar Sampson, clarinet en altsax; Eddie Miller (clarinet en tenorsax; Cliff Jackson, piano; Grachan Moncur, bas en Ray Bauduc, drums.