Wanneer je vasthoudt aan het axioma dat jazz een specifieke Amerikaanse muziekvorm is met maar een enkele bijdrage van een Europees muzikant dan moet je bijna automatisch concluderen dat de belangrijkste bijdrage werd geleverd door Django Reinhardt (1910-1953), een fenomenaal gitarist, waarvan ik twee elpeetjes heb. Eentje met de opname "Hot Lips" van april 1937 met Django op accoustische gitaar met het Quintet van de Hot Club de France: Stephane Grappelly, viool; Pierre Ferret en Marcel Bianchi, ritmegitaren en Louis Vola, bas. Op 10 maart 1953, kort voor zijn dood, nam Django op electrische gitaar "Blues for Ike" op, samen met Maurice Vander, piano; Pierre Michelot, bas en Jean-Louis Viale, drumes.
