Gijs

Gisteravond bleef ik even hangen na Podium Klassiek,  dat ik nooit probeer over te slaan, toen Gijs verscheen met zijn "Groenteman op zondag". Een  gelukzalig gevoel maakte zich van mij meester, ik zong "Gijs Groenteman" op de wijze van "O, Denneboom", want  heel even had ik in de veronderstelling verkeerd dat ik hem door de onderbreking van "Van Roosmalen en Groenteman" zou moeten missen. Dat zou verschrikkelijk, nee, onoverkomelijk zijn, ik had de pil van Drion al klaargelegd. Gelukkig kon ik die weer veilig in de keukenla opbergen want daar was ginnegappende  Gijs weer, dit keer met  een aantal mensen die nog net niet toekwamen aan hartverwarmende feiten over hun overgrootouders, de geschiedenis van het zwarte kerkelijk lied  en de historie van de breakdans in ons vaderland, dit  alles begeleid door de zoals altijd overvrolijke  Gijs.