"Ik wil weer
dood", zei Katrien opnieuw. "Jawel, jawel, ook daar gaan we iets aan
doen, nadat ik de encyclieken heb geraadpleegd, maar eerst dient ge eens goed
uit te rusten." "Dat heb ik goddomme bijna veertig jaar gedaan." "Foei
toch, nog immer ruw in de mond", zei Unzigmann, "ge gaat
achterop de scooter en ik breng u, als het niet te ver is, naar een
nachtverblijf. Waar wilt ge naar toe?" "Naar Menaldum!" En zo
geschiedde het dat Unzigmann met Katrien op de buddyseat onderweg ging naar
Menaldum. Het was bitterkoud en het duurde even voordat Unzigmann de N357
richting Stiens gevonden had. Ze stuiterden over het niet al te best
onderhouden fietspad. Even voorbij Stiens moest hij afslaan, hij keek op de
borden en lette een moment niet op en zag Sybrichje Krous-Kenstra, die met haar
recent uit Duitsland geïmporteerde Mercedes S-klasse, die, ver boven de
toegestane maximale snelheid, onderweg was naar Sint Annaparochie, over het
hoofd. En zo gebeurde het dat Katrien Lohte-Zooisma's wens werd ingewilligd,
zonder dat kapelaan Vincentius Unzigmann, die overigens ook het leven liet, de
encycliek over reuthanasie hoefde te raadplegen.
