"Hawaii" - gister op dit blog - had een hoog Peazens & Moddergatgehalte en vandaag zet ik de trend nog even door.
De zogenaamde hawaiigitaar, oorspronkelijk een gewone gitaar, maar dan met bijvoorbeeld een zakkammetje glijdend over de snaren bespeeld, hoorden we gister, maar er ontstond nog een andere manier van gitaarspel in Hawaii: ki ho'alu of slack key, simpel gezegd de gitaar wordt anders gestemd dan gewoonlijk en dat kan van compositie tot compositie verschillen en al die stemmingen hebben een verschillende naam: D-G-D--F#-B-D heet bijvoorbeeld G Wahine en G-C-E-G-A-E C Mauna Loa. Ledward Kaapana is een slack-keyvirtuoos. Hij speelt ook ukelele, een instrument dat eveneens door de Portugezen in de negentiende eeuw in Hawaii belandde en daar pas die naam kreeg (ukelele betekent springende vlo), want in Portugal heet het instrument braguinha (de uitleg in het filmpje in Portugees moet u maar even voor lief nemen), Leward Kaapana leent hier een ukelele, dat helaas met nogal wat onnodig gepraat gepaard gaat ter meerdere glorie van een Californische lokale beroemdheid. Op 29 juli 1879 reed de eerste passagierstrein op Hawaii tussen de Kahului en Wailuku, toch zou het bijna 100 honderd jaren duren voordat er een liedje "Ka'a Ahi Kahului" over geschreven werd. Stoomtreinen waren duidelijk een inspiratiebron, ook voor Arthur Honegger (1892 - 1955) (foto), van hem is de zin: "Ik heb altijd gepassioneerd van locomotieven gehouden, voor mij zijn het levende schepsels en ik houd van ze zoals anderen van vrouwen en paarden houden". In 1923 schreef hij "Pacific 231" een ode aan een stoomlocomotief met twee voorloppassen, drie aangedreven assen en een naloopas. "Pacific 231" was, anders dan soms beweerd wordt, absoluut geen filmmuziek, dat het toch samen met beeld schitterend werkt wordt door deze film uit 1949 bewezen.
