Wie in de haven van Lerwick, de hoofdstad van Shetland voet aan wal zet, of in Sumburgh, het vliegveld op zuidelijk "mainland" landt, komt er razendsnel achter dat de eilanden dan wel bij Schotland horen, maar dat het onmogelijk altijd zo geweest kan zijn, want de plaatsnamen verraden een Noorse invloed. Wie de oorspronkelijke bewoners zijn geweest valt niet meer na te gaan, maar tot ongeveer het jaar 800 waren het de Picten, daarna kwamen de Vikingen die de eilanden o.a. als uitvalsbasis gebruikten voor hun strooptochten. De meeste eilanden hebben, net als de plaatsnamen, een van het Norn, een verloren gegane taal afgeleid van het Oud-Noors, ontleende naam. Opvallend is bijvoorbeeld de uitgang ay (zoals in Bressay en Whalsay) dat eiland betekent (vergelijk het Noorse Øya). Pas in de vijftiende eeuw, wanneer Shetland door de Noorse koning Christiaan 1 als "bruidsschat" voor zijn dochter, die met James III van Schotland in het huwelijk treedt, wordt meegeven ontstaat een Schotse invloed en wordt, zij het langzaam ook de taal, het Norn vervangen door het Schots.
Heel duidelijk blijft de afwijkende muziek, zag ik op Orkney nog doedelzakken, op de Shetlandeilanden heb ik ze niet gezien. Hier is Shetlands meest faneuze band "Fiddlers' Bid".
