Waarom gaat iemand naar Shetland? Voor mij gold in 2003 de reden dat ik nog nooit een papegaaiduiker had gezien. Ik realiseer me dat dat tamelijk lullig klinkt, maar als er één komisch geconcipieerd vogeltje is, dan is het de papegaaiduiker, een kleine scharrelaar, die niet zo heel goed vliegt, broedt in konijnenholen en uitgerust is met een bovenmaats snavel, waarin hij dan ook nog in een keer een geweldige hoeveelheid zandaaltjes mee kan nemen. Dat er verder op Shetland andere vogels als Jan-van-Genten, alken, zeekoeten, noordse stormvogels en drieteenmeeuwen te zien waren was mooi meegenomen. Ik kwam enthousiast terug en ging in 2004 nog eens en trok toen naar Unst. Een groot deel van het meest noordelijke eiland is natuurreservaat en ik was van te voren gewaarschuwd dat ik te maken kon krijgen met de grootste jager of skua, die niet te beroerd is om als je te dicht bij het nest komt, je aan te vallen. De manier om zo'n duikvlucht af te weren is een stok boven je hoofd te zwaaien. Ik heb het meegemaakt en het is een vreemde sensatie, want het was met één aanval niet afgelopen. Uit gesprekken met eilandbewoners bleek dat de skua ook lammetjes vlak na de geboorte aanpikt, dat baart zorgen, omdat de vogel beschermd is en er dus niets anders overblijft dan bij het lammeren aanwezig te zijn.
