Potifar

Eerder in andere vorm op dit blog gepubliceerd in 2010. 

Potifar Jansma keek verrast op, hij was niet gewend dat er voor half tien 's ochtends aan zijn deur gebeld werd. Hij had zijn tanden nog niet eens gepoetst. "Verdomme", mompelde hij, terwijl hij zijn gulp dichtritste en naar de deur rende. "Hallo Poti, ik kom eens even je onderbroeken controleren", zei de grote leider, want hij was het op zijn dagelijkse controleronde langs de fractieleden van zijn partij, die eigenlijk geen partij was.

"Kom binnen Grote Boentoet." Potifar drukte zijn zijn achterwerk tegen de meterkast in de gang en liet  de Gote Boentoet, niet te verwarren met The Big Bopper, maar in Nederland beter bekend als Gerrit Wleekbater voorgaan. "Een kopje koffie misschien, Grote Boentoet?"

"Nee, dank je Poti, maar daar heb ik nu geen tijd voor. Bovendien heb ik net een glaasje champagne achter de kiezen, ik ben door de televisie gekozen tot Neerlands beste politicus. Zo zie je dat dat linksche tuig toch nog ergens goed voor is. Nee, ik kom kijken of je onderbroeken schoon zijn en netjes gestapeld op de plank liggen, zodat we daar geen heisa in de media over krijgen."
"O, Grote Boentoet, volg me naar de linnenkast, waar de door U verplichte jaegeronderbroeken met Persil en in Maaswater gewassen in stapeltjes van drie reeds een vijftal dagen ter inspectie gereed liggen."

"Ja, ja, genoeg gepraat. Pak nu de middelste onderbroek maar van het het derde stapeltje en keer die binnenstebuiten. Juist. Mag ik er even aan ruiken om te controleren of je hem wel in de Persil gewassen hebt? Prima, niets op aan te merken, ook geen racestrepen. Dat heb ik bij fractiegenoten wel eens anders geroken. Overigens gebruik je wel de verkeerde tandpasta, Poti. Dat merk wil ik niet meer zien. Dat heb ik al ook al tegen Ramzo Bombazein gezegd, dus nog een keer: onze neuzen moeten in alles dezelfde kant op staan. Ook in tandpasta en boterhambeleg. Geen afwijkingen van de door mij persoonlijk uitgezette lijn, Poti!"

"Dat van de tandpasta spijt me ontzettend, Grote Boentoet, maar de drogist hier om de hoek had Uw favoriete merk niet op voorraad. Wilt U echt geen koffie?"

"Nee, dankjewel. Ik moet nog even een ander fractielid controleren, voordat ik naar de Tweede Kamer ga. Volgens mij gebruikt zij verkeerde schoensmeer en dat kan en mag, verdomme, niet."

"Ik zag dat Stimulina Kwuddernuik gister zo'n snelsmeermiddel over haar pumps haalde, U weet wel zo'n middel dat je niet hoeft uit te poetsen. Dat hebt U toch ook verboden hè, Grote Boentoet?"

“Ja, dat heb ik ten strengste verboden.” De Grote Boentoet wandelde vergezeld door zijn bodyguards weg.

Met een zucht van verlichting sloot Potifar de deur achter de Grote Boentoet: er viel niets op hem op of aan te merken. De telefoon ging.

"Hello, hello! Is that Po-po-ti-far Djensmaar? This Shlomo Beheim-m-m-m-macher calling."

"Slome wie, eh, who?"

"Yes, yes, Shlomo Beheim-m-m-macher. I c-c-call from Israel. I c-c-call for Bi-bi-bibi N-n-n-netanya-yahu-hu."

"Bibi Neet en Yahoo? They don’t not live here."

"No, I c-c-call for Netan-netan-yahu-hu, pr-pr-prime-mi-mi-nister and lea-lea-leader of Li-li-likud.”
“Lili Marlene?”
"No, Lil-li-li-kud!"
"Lilikut?"

"Yes, Likud, Israel nati-nati-nationalistic p-p-party". I be pi-pi-pilot for b-b-bomber for at-t-t-tack Iran."

"But than you must not call me, you must call the Great Boontoot or Fombrok Stubbel, they are in bombing Iran."

"No, no, no. The Great Booo-ooon-too-ooo-ooot give your tel-tel-ophone-n-n-number to Bi-bi-bi when the Great Boo-oooon-too-toot was in Tel-tel Aviv and you be bombd-d-d-dropper. All p-p-p-party of you will f-f-f-fly with m-m-me to-to-to T-t-tehran and d-d-d-drop bombs."

"Ai", zei Potifar, terwijl hij de hoorn op de haak legde. Wat fantastisch dat de Grote Boentoet hem naar voren had geschoven als bommenwerper. Hij zou in de middagpauze even binnenlopen in een dumpzaak en vast een vliegeniersjack uitzoeken. Misschien moest hij Het Journaal wel bellen, dat was de laatste tijd bijzonder alert op elk  partijnieuwtje en zelfs als het geen eigen partijnieuwtje was dan renden de Hilversumse jongens en meisjes, zoals bij het vertrek van Femke Halsema, naar de Grote Boentoet om commentaar. Nee, toch beter zelf niet bellen, want misschien wilde de Grote Boentoet de aanval op Iran zelf wereldkundig maken. Misschien kon hij het nieuws wel samen met de Grote Boentoet brengen, hij in een vliegeniersjack naast de Grote Boentoet.

Van vreugde maakte hij een luchtsprongetje. Dat had hij beter niet kunnen doen, want hij stootte zijn hoofd aan het deurframe.
"Dom, dom", mompelde hij.