Het werd, dat mag duidelijk zijn, een zweterige tocht over trottoirs waarover sinds de late jaren twintig vermoedelijk niet meer gelopen was, naar de haven, niet dat ik zo geïnteresseerd ben in bootjes, maar er zou zeker een winkel zijn, waar ik kon informeren naar de Georgia Sea Island Singers, die anders dan op het vasteland een archaïsche, aan de Afrikaanse practijk herinnerende, zangstijl hadden behouden. Tot mijn vreugde bleek er vlakbij de haven een CD-winkel, maar daar had men nog nooit gehoord van de Georgia Island Singers, terwijl die in 1994 de Verenigde Staten vertegenwoordigd hadden bij de opening van de Olympische Winterspelen in Lillehammer. Ik moest maar eens gaan informeren bij hotels in de buurt, misschien hadden ze daar ooit opgetreden. Hoe luidt de zin ook alweer? Een profeet wordt in eigen land niet geëerd: wereldberoemd door de Spelen, onbekend in eigen stad. We slenterden naar de haven en vergaten de Georgia Sea Island Singers voor vandaag. Op naar de garnalenscheepjes.
