Zaterdagochtend begon de ietwat vermoeiende tocht langs de hotels op Saint Simons. Want hoe gaat dat: je komt aan de balie, maar niet om in te checken, maar om naar een muziekgroep te informeren. Voordat er iemand gevonden is die daarover iets weet verstrijkt gauw een kwartier. Uiteindelijk leverde de zoektocht niets op, of toch: informeer eens bij de Kamer van Koophandel. Nou, is dat de laatste instantie waar ik in Nederland navraag zou doen, maar misschien werkt de Chamber of Commerce wel anders. Op zaterdag is die instantie trouwens gesloten, dus ik kan pas op maandag verder. Op zondag gaan we naar Jekyll, een ander Georgia Sea Island, lang particulier bezit van een een aantal puissant rijke lieden, maar nu te bezichtigen door het gewonere volk, dat eventueel zelfs in het voormalige clubhuis (zie boven), inmiddels hotel, kan logeren. Onder een overdak ontdek ik een Briggs & Stratton buckboard, een autootje met, zeg maar, een buitenboordmotor, want ik begrijp dat het eiland voor auto's gesloten was (en is). We nemen plaats in een soort treintje, overigens zonder dat er één spoorstaaf aan te pas komt, dat ons langs de diverse behuizingen van de richesse voert en ik ontdek dat badkamerkranen niet verchroomd hoeven te zijn, maar dat er ook gouden uitvoeringen bestaan. Tijdens de rondrit krijg ik een soort gevoel dat een Roemeen moet hebben gehad toen hij de woning van Ceaușescu bezocht nadat deze was verwijderd.
