Skagen

 Ik ben onderweg naar een muziekfestival in Skagen - uitspraak ongeveer Skèhn - u herinnert zich de namen van school: Skagerrak en Kattegat,  Skagen, helemaal boven in Jutland, het echte vasteland van Denemarken. Ik ben na uren reizen in Fredrikshavn en moet alleen nog met een treintje naar Skagen. Maar dat treintje rijdt 's avonds niet, na zessen wordt het vervangen door een bus. In de bus staat de radio loeihard aan met een voetbalverslag. Het gaat om het  Europees voetbalkampioenschap en het is 1992,  de echte liefhebbers weten dat Denemarken en Duitsland toen in de finale stonden en dat Denemarken die finale won. Dat heb ik geweten, want dat de bus op de weg bleef na het scoren van het winnende doelpunt is een wonder. In Skagen beland ik in een feestvierende menigte en als ik schrijf feestvierend, dan bedoel ik een hossende, joelende massa en claxonerende auto's, want het kleine Denemarken heeft het grote buurland klop gegeven. Ik probeer nu al een half uur een taxi te krijgen die me naar mijn bed & breakfast moet brengen. Dat kan ik vergeten. Er stopt een auto, een rode auto, geen taxi. Waar ik  naar toe moet? Ik schreeuw boven het lawaai uit het adres. "Stap maar in, ik breng u, want normaal rijd ik de taxi, maar het is nu feest." Ik word keurig voor de deur van de B&B afgezet en als ik wil betalen zegt de chauffeuse: "Nee, nee, vandaag niet, het is nu feest".

Natuurlijk ben ik  de volgende ochtend al vroeg met mijn fototoestel bij de haven, want ik weet niet waarom, maar vissersschepen hebben een magische aantrekkingskracht.