Ik moet er niet langer omheen draaien: ik word oud. Vorige week sprak ik een politie-agente - ik weet eigenlijk niet of ik die laatste e nog wel mag noteren in dit genderloze tijdperk - zij droeg niet alleen dat deerniswekkende uniform, compleet met honkbalpet, waarin de vaderlandse dienders sinds enige jaren gekleed gaan maar had bovendien een getatoeëerde arm. Terwijl er gediscusieerd wordt over hoofddoekjes van baliepersoneel, schijnt zo'n huidverminking, zelfs bij de politie, geaccepteerd te zijn. Ik heb daar moeite mee. Net zoals ik moeite heb met Billy Joel die in de Verenigde Staten meent te moeten optreden met een namaak "jodenster" op zijn borst als protest tegen zijn president. Ergens in een boek in mijn boekenkast liggen een paar echte sterren, die mijn vader droeg, de draadjes waar ze mee op zijn diverse jassen genaaid waren zitten er nog in, maar ik kan vandaag die sterren niet vinden. Ik vind Joel een domme man, want Trump is geen Hitler, het enige dat Joel bereikt is - om een Duits woord te gebruiken - de Verniedlichung van een misdadige moordzuchtige dictator. Ik erger me. Want ik ben een oude man.
