Vroeger, en dan praat ik over kort voor de Tweede Wereldoorlog, was er geen sprake van een eigen bijdrage in de ziektekosten, nee, er was sprake van het tegendeel, slaapmiddelen, zoals Zemazekwam, werden aan het ganse volk van staatswege verstrekt, Hendrik-Jan, niet te verwarren met de tuinman, Konijn, de toenmalige minister-president, liet de slaapmiddelen, na een oekaze zijnerzijds, door de, toenmalig nog florerende, P.T.T. huis aan huis bezorgen, zodat iedere Nederlander een welverdiende nachtrust kon genieten en dat natuurlijk, op enige oproerkraaiers na, ook deed. Wellicht zeggen de letters P.T.T., vanwege u te late geboorte, u niets, de P.T.T. was een staatsbedrijf dat zorgde voor post, telefonie en telegrafie, voor de post - het verzenden van brieven en pakjes had je destijds postkantoren en postbestellers - telefoneren deed je thuis, - luidkeels kakelen in treinen en op terrassen was uit den boze en je zag evenmin moeders die achter de kinderwagen in plaats van met hun spruit te converseren, de laatste roddels met hun vriendinnen uitwisselden - telegrafie was een snelle wijze van communiceren, waardoor je middels een telegram bijvoorbeeld aan oom en tante kon laten weten dat je Hendik-Jan Konijn zo'n kerel vond en dat je met de trein om 12.55 in Coevorden zou arriveren, zodat oom Knillis je met zijn D.K.W. van het station kon komen afhalen.
Alina Plunkenborgh-Smallenborst, Deventer
