Net zoals thans noch immer het geval is werden vroeger de bewoners van de Nedelandse randgebieden en met name die in Limburg gekweld door een grenzeloze jaloezie jegens de randstad, die toen nog niet zo heette, maar u begrijpt wat ik bedoel. Bij tijd en wijle wist een Limburger nationale bekendheid te verkrijgen, zo herinner ik mij een hoge rooms-katholieke geestelijke die volgaarne zijn kerk in al haar middeleeuwse glorie wilde herstellen, hij is later dan ook naar IJsland verbannen, waar waarschijnlijk nog veel zendingswerk viel te verrichten. Ook de zoon van de voormalige vaderlandse volkszangers Gert & Hermien Hamer, die daarna zeer fors in de Heer traden, Frans mag zich in de nodige bekendheid verheugen, hij is evenwel niet naar IJsland doch naar Brussel vertrokken, nadat hij in onze kontreien Jaap Leefsma, die nota bene in Maastricht had gedoceerd, het leven bijzonder zuur had gemaakt, Leefsma ooit door Wubbe Woudstra, volgens eigen zeggen spreker van de tale Kanäans, naar de randstad teruggehaald, stond een grote linkse partij voor, maar daar gruwde Frans Hamer van en deze Limburgse Brutus, immer bedacht op eigen glorie, wist Leefsma eens en voor altijd uit te schakelen.
Alina Plunkenborgh-Smallenborst, Deventer.
