Kees Hillen, was in de tijd dat er In Hilversum kwistig gestrooid werd met het noemen van delen van symfonieën als Andante Con Moto en Allegro Moderato en nooit werd vergeten het juiste nummer dan Köchelsverzeignis bij de composities van Mozart te geven, een creatief man: hij stuurde me naar de Amsterdamse componistenbuurt en liet me daar in een straat naar de achtergronden van de straatnaam vragen, vervolgens werd mijn vraag uit het gesprek geknipt en diende het antwoord als aankondiging van de compositie. Dat was gloednieuw, zeker in een programma met "klassieke" muziek. Ik heb dat later ook wel eens, zij het in iets andere vorm, ook gedaan. Toen ik bijvoorbeeld The Bangles vroeg naar hun eerste muzikale ervaring en zij vertelden over dat dat de autoradio van hun vader was, heb ik het interview uitgemonteerd tot zo'n tien minuten en ben vervolgens tien minuten met mijn auto gaan rijden en heb het motorgeronk onder het vraaggesprek gezet. Het leukste programma dat ik met Kees maakte was ongetwijfeld de Artisuitzending, die even na zeven 's ochtends de zender opging. Alle composities waren gekoppeld aan een dier, of het nou om "Le Carnaval des Animaux" van Saint-Saëns ging of Schuberts "Forellen Quintet". Omdat het om een live uitzending ging was het een hele renpartij om op tijd bij het volgende dier te zijn en daar met de oppasser een kort gesprek te hebben. Op zeker moment kwam ik bij de olifanten, de compositie was Strawinsky's "Polka voor een jonge olifant". De dieren gingen later dan normaal uit hun nachtverblijf en stonden onrustig met hun slurf tegen de deur naar buiten te slaan. Ik vroeg, want het was een heel lawaai, of ze dat wel vaker deden. "O, ja, waar ze helemaal niet tegen kunnen is tegen popmuziek, dat vinden ze verschrikkelijk." "Hebt u hier een radio?" "Ja!" "Zet u die dan eens op Hilversum 3." De oppasser zette Hilversum 3 aan. En zo zond Hilversum 4 die ochtend anderhalve minuut Hilversum 3 uit, begeleid door getrompetter en gebonk van olifanten.
