Het chassis van de achtcylinder kwam van Diatto, evenals de motor een Bugattilicentie; de auto staat te boek als de Bugatti Diatto 8C en dateert uit 1919. Ook de Franse autofabrikant Delaunay-Belleville had sinds 1915 een licentie, maar de bouw er van werd in 1917 gestopt door het Franse Ministerie van Luchtvaart. De wagen had als eindoverbrenging kettingen, dat was uit-de-tijd, want het overgrote deel van de auto's had inmiddels een cardanas. Diatto had na de Eerste Wereldoorlog twee auto's in de aanbieding: een éénliter en een drieliter en gaf de gebroeders Maserati begin jaren twintig de opdracht een tweeliter racewagen met dubbele bovenliggende nokkenassen en compressor te ontwerpen, maar toen Diatto in 1926 stopte met de racerij, zetten zij hun werkzaamheden onder eigen naam voort. Diatto beëindigde in 1930 de autoproductie.
