Ga ik ze missen, de vaderlandse verslagggevers die me op de hoogte hielden van wat er op atletiekgebied gebeurde op de Olympische Spelen? Nee. Omdat ik hun zinloos gewauwel, terwijl ik ogen heb om te zien zat ben. Gister nog even een blik geworpen en ik ontwaarde premier Schoof in wat leek op een sportief hansopje en ik kreeg ogenblikkelijk heimwee naar Mark Rutte.Ik keek naar wat een nieuwe "sport" heet te zijn: break dancing. Een en ander werd begeleid door een tweetal overenthousiaste kwakers die me diets maakten hoe groot de kansen waren op Nederlands goud. Daar was bijvoorbeeld de Amsterdamse Lee, door zijn breakdansende moeder op tweejarige leeftjd(!) reeds bekwaamd in deze tak van:"sport". Natuurlijk ging Lee evenals de andere geselecteerde vaderlandse breakdanser roemloos ten onder. Inmiddels blijf ik zitten met de vraag: waarom breakdancing" Het I.O.C. heeft in 1912 toch de tango ook niet tot sport verklaard, of in 1948 de lindy hop? De enige dans die wat mij betreft de Olympische arena had mogen bereiken was de "Lambeth Walk". Het oprukken van allerlei merkwaardige door het I.O.C. tot sport verklaarde handelingen opent trouwens ongekende mogelijkheden. Gekostumeerd achterwaarts zaklopen, kuikenseksen, 50 kilometer hinkelen, bigkastreren, 155 kilometer op een eenwielige fiets rijden.
