Soms is het nuttig een vraag te stellen, of even stil te staan, bijvoorbeeld bij de uitspraak van de ch, want het mag toch op zijn minst merkwaardig worden genoemd dat wij wel spreken van chrysant, chaos en cholera, maar de ch tot een k verfrommelen als wij over de Heer spreken, er hoeft immers in het onderhavige geval toch geen enkele angst te bestaan dat Jezus Christus door een enkeling als Jezus Sjristus, naar analogie van chow-chow, chicane en chagrijn, zal worden uitgesproken; trouwens waarom schrijven we de hoofdstad van Soedan als Khartoem en spreken deze uit als Kartoem, terwijl we een gutturale ch in huis hebben en het dus eigenlijk Chartoem zou moeten zijn; nog bonter maken we het als we in navolging van Engelssprekenden een Israeli, die Chaim heet noteren als Haim en vervolgens hem, bijvoorbeeld in Het Journaal, als Haa'iem uitspreken? Hier valt voor een Kinees nokh een Kileen tokh kocola van te maken.
