11.2.19

Festijn 4

Na het Trumpertino- en Bibigeweld werd het hoog tijd voor iets rustigers en daarom betrad de befaamde Limburgse kunstfluiter Frans Timmermans  gekleed in een bronsgroeneikenhoutenpantalon, opgehouden door een Beiers tuigje, de bühne terwijl hij het "Ave Maria" floot. (om u een indruk te geven, ik vond dit op YouTube) Er druppelden ten paleize vele tranen langs  vele wangen, de toeschouwers waren diep ontroerd ook door het begeleidend, ingetogen harpspel van Europese Commissievoorzitter Jean-Claude Juncker, die al tokkelend een broodje half-om wegwerkte. Eénmaal doordrongen  van zijn succes nam Timmermans de gelegenheid te baat om zijn bewerking van Bruce Springsteens "Born in the USA" voor het het voetlicht  te brengen als "Naat Puupke Tsjieng Bom". Het publiek was doodstil, behalve Marine Le Pen, die liever een nationalistisch Frans chanson had gehoord, maar ook kwaad was dat "Naat Puupke Tsjieng Bom" niet in het Frans, maar wel in het Engels werd ondertiteld. Timmermans wees haar terecht, door op te merken dat fluiten, dus ook kunstfluiten, geen ondertiteling van node heeft. Waarop Le Pen schreeuwde: "Je ne sais pas le sens de naht puhpkè tsin boum, lambin!" Timmermans verliet het toneel met de kreet: "Je vais laisser vous sentez un petit pet", hetgeen hij beter niet had kunnen doen want zijn bronsgroeneikenhoutenpantalon nam daarna bijzonder donkerbruine herfstkleuren aan. Gelukkig stond Eva Jinek - gekleed in een uiterst koket verpleegstersuniformpje - in de coulissen met een verschoning klaar. 

Meteen nadat Frans Timmermans, intussen schoongebroekt, van het toneel verdwenen was, was het pauze en dus tijd - om in circustermen - de stallen te bewonderen, over het gehele paleis verspreid in hoeken en gaten, maar ook in zalen en zaaltjes hadden diverse organisaties informatiestands ingericht, waar ik u in sneltreinvaart langs ga loodsen. Daar was bijvoorbeeld de stand van AfD, gewoonlijk staat dat voor Alternative für Deutschland, maar Alternative was doorgestreept en vervangen door Alle, met in het aloude frakturschrift daaronder "Wir sind das Volk", gevolgd door de regel "Unberühmte Deutsche" en de namen: Hannes Goebbels, Jochen Hess, Arkadius von Ribbentrop, Edelfried Kaltenbrunner, Gottlieb  Streicher, Jörg Jodl, Jonas Keitel, Schorsch Frick en Utz Himmler. Op het kleine podium voor de tent stond een heer in hemdsmouwen met een "eristwirklichwiederdabierkrug" in de hand die riep: "Statt Kaffee und Kuchen mit Schlagsahne, Alice Weidel  und Hass... Hass... Hass..." Klaarblijkelijk verslikte hij  zich, want even later volgde de volledige zin: "Alice Weidel mit Schlagsahne und Haselnusstorte", waarop hij met de bierpul zwaaiend uitbarstte in "Schwarzbraun ist die Haselnuss, schwarzbraun bin auch ich",(helaas niet beschikbaar op YouTube, daarom deze variant) terwijl een drietal in ultrakorte dirndls geklede dames handenvol hazelnoten in het voorbijslenterende publiek wierpen.
 De volgende zaal ten paleize bleek gehuurd door de heren Pözul en Trözul, maar ze kunnen ook anders geheten hebben, want Turken kijken niet op een umlautje meer of minder. Ik neem, door de grote hoeveelheid behalvemaande, rode vlaggen, tenminste aan dat het Turken waren, alhoewel ze reclame maakten voor een partij in het Nederlandse parlement, daar zaten zij via een slinkse manoeuvre al in: voor de PvdA gekozen en dankzij rahat lokum aan de blauwe zetels blijven kleven. Zij noemden hun partij Denk en deelden zeepjes uit in de vorm van Rodins Denker, waarvan ze het hoofd door hun eigen hoofd vervangen hadden. Verder waren er folders met de beeltenis van de fameuze stand-up-comedian Recep Erdoğan - één van Trumpertino's - die straks na de grote voorstelling nog even naar de Denkzaal zou komen om voor een besloten gezelschap enige frisse grappen over Armeniërs en Koerden te maken.