Achter in mijn bak met vijfenveertigtoerenjazzplaatjes staan de
verzamelepeetjes, dat wil zeggen de die epeetjes waarop meer dan één
muzikanten of groepje muzikanten staat. "Swing Street. Funny Jazz of the
Thirties" is er één van. Er verscheen nogal wat grappigs in de jaren
dertig , soms met dubbelzinnige teksten, want Lil Johnsons "My stove's
in good
condition" gaat natuurlijk niet over een kachel en Bo Carters "My pencil
won't write no more" niet over een potlood. Op dit plaatje trouwens
minder scrabeuze teksten, al leidt de imitatie van een kip door Slim
Gaillard in "Chicken Rhythm"
tot wel heel wonderlijke geluiden. Gaillard had in 1938 samen met
bassist Slam Stewart - de man die met zijn gestreken bas meeneuriede -
als het duo Slim & Slam een enorme hit met "Flat Foot Floogie",
dat floogie verving het oorspronkelijke floozie (hoer), want daar had
de platenmaatschappij bezwaar tegen. Op de B-kant van het epeetje staan
The Three Peppers met "The Duck's Yas, Yas, Yas"
(ik veronderstel dat ik niet hoef uit te leggen dat dat werkje over de
kont van een eend gaat) en de violist Hezekiah Leroy Gordon Smith die
als Stuff Smith de geschiedenis inging als de eerste echte jazzviolist
met "Old Joe's hittin' the jug".
De bezetting van dat nummer? Stuff Smith, viool en zang; Jonah Jones,
trompet; Jimmy Sherman, piano; Bobby Bennett, gitaar; Mack Walker, bas
en Cozy Cole, drums.
