Een mooi woord: als. Als
Simca-directeur Pigozzi technisch directeur J..A.Grégoire na de Tweede
Wereldoorlog zijn gang had laten gaan en de imitatie-Fiats de deur had
uitgedaan, als hij de contacten met Gordini had aangehaald, als hij
Ford-France links hadden laten liggen, dan was heel misschien Simca nu
geen vergeten merk geweest. Een gewaagde stelling, zeker nadat het merk
in Frankrijk in 1970 door Chrysler was aangeschaft en om op te stoten in
de vaart der volkeren o.a. een wereldauto ging bouwen, die niet alleen
in Frankrijk en Groot-Brittannië (waar Chrysler de Rootes-groep bezat,
o.a. Hillman en Sunbeam) maar ook in de Verenigde Saten zou worden
gebouwd: de Horizon. Dat de firma vervolgens, na het Europees debacle van
Chrysler, in handen kwam van Peugeot betekende het eind van Simca. Het
lijkt achteraf alsof de fabriek door concurrentie-overwegingen steeds
maar groter wilde groeien uiteindelijk het loodje legde en door een
concurrent werd opgeslokt. Het had heel anders kunnen lopen als
Grégoire, die begin 1947 volledig gefrustreerd bij Simca opstapte, zijn
zin had gekregen en zijn voorwielaandrijver in de markt had kunnen
zetten. Citroën had naast zijn Traction Avant, waarvan het ontwerp toen
al dertien jaar oud was, een stevige voorwielaangedreven concurrent
hebben gekregen en de Panhard Dyna zou nooit zijn gebouwd.
Op de foto's.
Boven: de eerste versie van de Simca Grégoire uit 1945, met duidelijk aan de AFG ontleende vormen.
Onder: het definitieve prototype (n.b. met fotomodel) van de Simca
Grégoire uit 1946. Let ook op de door Grégoire ontworpen wielen, later
ook te vinden op zowel de Renault 4 als de Panhard Dyna.
