Wat bij mij altijd tot enig gegnuif leidt is wanneer muziekrecensenten maar ook andere muziekgebruikers menen muziek alleen maar te kunnen genieten met de nodige bijkomende alcoholconsumptie, als ik dat had gedaan had ik allang madeliefjes opgedrukt vanwege een ernstig leverfalen. Vooral de mededeling: "ik drink nu een goed glas port en luister naar Herb Alpert" doet mij bijkans van mijn stoel glijden van plezier, om nog maar niet te denken aan een kelkje "Blue Nun" begeleidt door Soeur Dominique. Dit even vooraf, want ik moet het over de baritonsaxofonist Cecil Payne hebben. Cecil Payne (1922-2007) kreeg nooit de bekendheid op zijn instrument als Harry Carney of Gerry Mulligan en zijn eerste opnamen komen nog duidelijk uit de nadagen van de swing, dat veranderde toen hij via Roy Eldridge kennis maakte met Dizzy Gillespie. We horen hem hier samen met Ted Dunbar op gitaar, Richard Davis op bas en Roy Haynes op drums in een compositie van Charlie Parker "Ko-Ko".
