Boeken lees ik het liefst in de taal waarin ze geschreven zijn, maar Paustovkij en Herzen zou ik nooit gelezen hebben als ze niet waren vertaald en ik zou ze niet hebben willen missen.Het vreemde is dat ik me soms afvraag wat de Nederlandse vertaler van sommige woorden heeft gemaakt, als ik een boek in de oorspronkelijke taal lees. Het moet verdraaid lastig geweest zijn om Michael Chabons "The Yiddish Policemen's Union" te vertalen. Hoe vertaal je "shoylem", een verbastering van shalom, terwijl revolver (peace maker) bedoeld wordt? Chabon goochelt met de taal, zo is er sprake van buffalos, dat zijn niet de prairiedieren, maar is het klootjesvolk. Ik kan zijn gedachten volgen: een "beheime" betekent in meer dan een opzicht een rund. De stap van beheime naar buffalo ligt voor de hand.
Er zijn momenten dat ik niet zeker weet of de schrijver of de vertaler een fout maakt. Vanmorgen las ik Alessandro Baricco's "Dit Verhaal" uit. Schitterend boek en niet omdat het over het racen met auto's en de verkoop van piano's gaat. Maar het hart van een auto is niet een piston, doch een zuiger. De vertaler heeft een verkeerd woord gekozen. Verderop lees ik over een Spitfire-jager. Ik vind het woord jager overbodig. Barricco zal het zo geschreven hebben. Net als Spitfire 808, een tweemotorige Spitfire. Ik ken geen Spitfire 808. Ik kom niet verder dan de XXIV (foto), die had een Rolls-Roycetwaalfcylindermotor met een two-speed two-stage supercharger.
