Plaatjes

Sinds ik mijn plaatjesalbums te voorschijn haalde, herinner ik me ook het Belgische woord voor de, bijvoorbeeld bij chocoladerepen verpakte, plaatjes weer: chromo’s. Maar ik heb er, in het begin van de jaren vijftig, klaarblijkelijk te weinig van te pakken kunnen krijgen om ze te bewaren. Van bevriende zijde werd ik er trouwens op attent gemaakt dat AH momenteel voetbalplaatjes uitgeeft, maar daar heb ik nooit iets mee gehad. Ik kom uit een gezin, waar je van de plaatjes iets moest opsteken: Verkade stond in hoog aanzien en ik heb het idee dat mijn vader mijn interesse voor vliegtuigen en automobielen maar zo-zo vond. Toch heb ik de plaatjes verpakt bij Niemeijers koffie en thee voor het eerste deel van ‘Vliegende Vleugels’’ bijeengespaard en ingeplakt, dat ik het album later kwijtgeraakt ben is mijn eigen stomme schuld, maar inmiddels heb ik het tweedehands teruggevonden. In de Leeuwarder Nieuwe Oosterstraat ontdekte ik meer dan een halve eeuw geleden een winkelier die de prachtig glimmende en wapperend afgedrukte vlaggen van ‘Gouda Glorie’ los verkocht, (wat de fabriek daarvan dacht is een open vraag), ik hoefde mijn moeder niet over te halen, de margarine van dat merk aan te schaffen. Ook die albums zijn al lang zoekgeraakt en misschien moet ik me toch eens inspannen om ze ergens terug te vinden. In Engeland bestaat een levendige handel in oude plaatjes en albums. Ik heb het idee dat alle Britse sigarettenfabrikanten al vanaf het begin van de vorige eeuw bezig waren met plaatjes klandizie te werven en vast te houden. Als illustratie heb ik een plaatje uit het begin van de jaren twintig toegevoegd, dat deeluitmaakte van een serie van 25 autoplaatjes uitgegeven door de sigarettenfabrikant Lambert & Butler.