Soms is het goed op dit blog terug te bladeren. Op 10 december 2010 schreef ik het volgende:
Terwijl Duitsers, Oostenrijkers en Japanners nog altijd ruim beboterde
hoofden bezitten is het de Italianen gelukt de zuivel uit de haren te
houden. Wonderlijk, terwijl nu al enige jaren juist op het Apennijns
schiereiland een fascistoide operettemiljonair de dienst uitmaakt. Maar
waarschijnlijk is de oorzaak van onze vertroebelde blik, net als die op
de Nederlandse Spoorwegen, die immers met behoud van salaris en
kerstgratificatie in staking gingen, de ommekeer aan het eind van de
Tweede Wereldoorlog. De Italianen bombardeerden o.a. civiele doelen in
1935 in Ethiopië, versloegen het leger van dat land in 1936, vochten met
Franco mee in Spanje, bezetten tijdens de Tweede Wereldoorlog stukken
Frankrijk en misdroegen zich ook elders in Europa en Afrika, kortom
reden genoeg om ze in eerder genoemd rijtje te plaatsen. Bombarderen van
niet-militaire doelen kwam overigens al tijdens de Eerste Wereldoorlog
voor. Duitse Gotha's verschenen boven Kent, maar ook boven
Parijs.
Van Berlusconi horen we vandaag weinig meer, van Italiës minister van Binnenlandse Zaken Salvini (foto) des te meer, hij verzamelde alles wat in Europa vies en voos is in Milaan: Marine Le Pen van het Rassemblement National, Alexander Gauland (die de Holocaust een vliegenpoepje in de geschiedenis vindt) van Altenative für Deutschland en natuurlijk Geert Wilders van de PVV, die nog altijd met gemeenschapsgeld wordt beschermd maar zich inmiddels met fascisten en neonazi's op één podium mag bevinden.
