Zo'n twaalf jaar geleden maakte ik een programma voor de Litouwse radio geassisteerd door twee Litouws- en Russischsprekende technici, die keer op keer onder mijn stem de muziek optrokken. Ik heb de opname stil gelegd en iemand die Engels sprak laten komen en uitgelegd, dat ik dat absoluut niet wilde. Waarop het antwoord van de technici was: "Zo doen ze dat in West-Europa". Bij het zien van de video van de Banda Orquesta Sinfonica uit San Lorenzo de Marca, Peru krijg ik het zelfde gevoel, dat ik kreeg bij dat antwoord: waarom die imitatiedrift, die ontaardt in overdreven gebruik van technische mogelijkheden? Dat er zoals, bij veel van dergelijke opnamen van Zuidamerikaanse banda's een schreeuwend heer het orkest als koopwaar afficheert, moeten we maar op de koop toenemen. "Tres Amores".
