Dr. Dr. Norbert E. Fiechemann lag al weken op zijn dodesbed. Hij had zijn leven verscheidene malen van voorne naar hinden en van hinden naar voorne overdacht. Hij had lang stil gestanden hoe hij tijdens de krijg führerore had gemaakt door een methode te ervinden om uit kartoffelschalen benzine te maken, zodat de krachtwagens voor de zege konden blijven rijden. Hij had daarvoor een kruis ontvangen, dat hij tot lang na de krijg bij ontvangsten op de universiteit was blijven dragen. In de zestiger jaren was hij daarmee opgehoord, nadat studenten hem hadden belastigd. Zijn eigen studententijd vertegenwoordigde hij ook nog klaar. De schone jaren in de slaande verbinding, maar ook de schaamvolle tijdafsnede wanneer zijn beste vriend Heinz hem had getapt met een truthen en hoe hij daarna van unie had wisselen moeten omdat iederman hem de pornitholoog noemde.
