Na meer dan 65 jaar excuses en dan aangeblazen door de moslimhatende reclamezuil voor waterstofperoxide? Nee, hartelijk dank. Ik weet in welk land ik woon en daar moet ik mee leven, anders had ik moeten emigreren. Ik herinner me dat - inmiddels jaren geleden - Ischa Meijer een aantal rake regels schreef over het vaderlands gedrag tegenover de joden, waarna vervolgens vrijwel het gehele vaderland over hem heen viel. Want grote god wat waren de Nederlanders GOED geweest, hun viel niets te verwijten, de Moffen, van wie ze nog steeds hun fiets niet terug hadden gekregen, waren de schuld van alles. Ik wil het dan ook niet over de oorlog hebben. Maar over wat er daarna gebeurde, hoe de staat - ik bedoel Nederland - joodse erfenissen plunderde door successierechten op successierechten van de vermoorden te stapelen: krankzinnige uitzoekpartijen organiseerde om er achter te komen wie het eerst was vergast en wie drie dagen later. Notarissen hadden er dagwerk aan en streken forse bedragen op, soms een kwart van de totale nalatenschap. Excuses? Kom nou toch. Er is zelfs geen greintje begrip. In de jaren negentig meende het gemeentebestuur van Bussum op 4 mei een popconcert te moeten organiseren ter gelegenheid van het zoveel jarig bestaan van het dorp, toen ik me protesterend op het gemeentehuis meldde werd me door een ambtenaar te verstaan gegeven dat 4 mei mijn probleem was. Pas na inzet van het Auschwitzcomité, het Voormalig Verzet en de Groen-Linksfractie in de gemeenteraad werd het concert afgelast. Heeft de burgemeester voor deze faux pas ooit zijn excuses aangeboden? Welnee. De 4 meiherdenking werd in een volgend jaar "opgeluisterd" door als geallieerde militairen verklede oorlogstuigbezitters in de stille tocht mee te laten lopen. Dat ontneemt mij de gelegenheid mijn vermoorde familie samen met anderen te herdenken. Excuses? Voor wat ons is aangedaan? Nee, hartelijk dank. En al helemaal niet, als daarover gediscussieerd moet worden.
