Het is inmiddels meer dan tien jaar geleden dat ik in Brunswick (Georgia) was. Ik was er met een paar doelen voor ogen: a. ik wilde de "Georgia Sea Island Singers" zien en b. ik was ook nieuwsgierig naar dat fameuze eiland Jekyll. Een bezoek aan Jekyll bleek geen enkele probleem, maar wat ik ook probeerde de "Georgia Sealand Singers" bleken onvindbaar. Waarom ik in hen geinteresseerd was? Simpel: hun zang was veel Afrikaanser dan wat er op het Amerikaanse vasteland te horen viel. Dat is vaak zo, oude vormen hebben meer kans te overleven op een eiland omdat invloeden van buiten geringer zijn. Ik begon mijn speurtocht in een platenzaak in Brunswick. Men had nog nooit van de "Georgia Sea Island Singers" gehoord. Nou verbaasde me dat niet, ooit vroeg ik in Sélestat in de Elzas naar René Egles en kreeg nul op het rekwest. Er bestaan namelijk platenzaken waar alleen de toptien in de gaten wordt gehouden en van grote hoogte op lokale cultuur wordt neergekeken. Ik deed navraag in het hotel waar ik logeerde, maar dat bracht ook geen soelaas. Via een ander hotel, waar de manager me de raad gaf contact op te nemen met de Chamber of Commerce, kwam ik na een telefoontje naar die kamer van koophandel uiteindelijk achter het telefoonummer van de "Georgia Sea Island Singers" en een afspraak was gauw gemaakt. Ik wist dat de drijvende kracht achter de groep, Bessie Jones (foto), in 1984 was overleden, maar desalniettemin kreeg ik voldoende achtergrondinformatie voor een programma over de "Georgia Island Singers". Gelukkig is er nu op YouTube voldoende van hen te vinden.
