Het zou natuurlijk grappig zijn wanneer ik Una haar mening over de Schotse Yes-or-No-vote hier ging verkondigen, ze is namelijk van Schotse kom-af, ze is een terrier, die zijn eigenzinnig dus is ze hoogst waarschijnlijk voor Schotse onafhankelijkheid, maar ik ga het niet doen en in voorgaande regels ben ik alweer te ver gegaan. Mijn vrouw, met een Schotse achternaam, is voor en ik ben voorzichtigjes ook voor, maar ik betrap me op het feit dat ik een hekel heb aan de spreekwoordelijke Engelse arrogantie en dat mag natuurlijk geen reden zijn. Het is een wonderlijk referendum waaraan iedereen die in Schotland woont mee kan doen: Schot of geen Schot, dus een student uit Manchester die studeert aan het King's College in Aberdeen mag morgen de toekomst van Schotland mee bepalen, maar de negenenvijftig jaar oude Philip McAllister die sinds 1997 in Liverpool woont, maar geboren en getogen in Inverurie, mag dat niet. Je moet er wonen - niet geweest zijn - om erover te kunnen oordelen. Schotland is links, Schotland stemt Labour, in het Lagerhuis zit maar één conservatief uit Schotland, dat is wel eens anders geweest maar alleen al het noemen van de naam Thatcher gaf Schotten een vieze smaak in de mond en dat is sindsdien zo gebleven. Ik begrijp ook waarom Labourleider Ed Miliband graag het Verenigd Koninkrijk in stand houdt, de kans dat hij ooit als volgend premier gekozen zal worden neemt bij Schotse onafhankelijkheid fors af. Ik twijfelde tussen Yes en No, maar sinds een paar dagen niet meer en dat komt door het optreden van Westminster met allerlei laatste-minuut-beloftes als er morgen No uit de bus komt, dat lijkt mij te veel op een soort chantage. Ik stem met mijn vrouw en Una Yes (en het onnozele argument van sommige Nederlanders voor een Schotse No-vote dat nu de Catalanen, de Basken, de Friezen enz. enz. ook onafhankelijkheid kunnen eisen slaat nergens op.
