Hij kent het perfect - ik bedoel het bluegrassrepertoire - maar hij betreedt dolgraag andere paden en precies om die reden heb ik hem jaren bijna op de voet gevolgd: David Bromberg, die, tot mijn grote verrassing in staat was op het podium binnen een minuut zijn snarenband om te toveren in een blaasorkest. Ik zag hem tot mijn grote spijt in 1989 voor het laatst in Chicago, want tournees aan deze kant van de Atlantische Oceaan zitten er niet meer in en dat is verdomde jammer. Eind jaren zestig kreeg ik hem voor het eerst in de gaten toen hij met Jerry Jeff Walker optrad en opnamen maakte. Daarna leidde hij al gauw zijn eigen gezelschap en het was muzikaal altijd van bijzondere klasse. Op deze druilerige zondag zet ik een aantal willekeurig gekozen werkjes van David Bromberg op dit blog om duidelijk te maken dat hij - gelukkig - niet voor een gat te vangen is: "Medley of Irish Fiddle Tunes", "Sloppy Drunk", "Maple Leaf Rag", "Oh, Sharon" en "Spanish Johnny".
