Pakweg zo'n 150 jaar geleden was de Afrikaanse buit tussen Groot-Brittanië, Spanje, België, Frankrijk en Portugal verdeeld (Italië volgde vijftig jaar later) en men ging op jacht naar groot wild, dat vervolgens - de fotografie stond nog in de kinderschoenen - met de jager werd gefotografeerd, een hobby, die, behalve door de koning van Hispaniën, de laatste tijd weinig meer wordt beoefend. Behalve geschoten olifanten, leeuwen en neushoorns werd ook de inheemse bevolking vereeuwigd: mensen met tot theeschotels vervormde onderlippen, mensen met een huid die leek alsof er kralen onder waren gestopt en mensen die van onder tot boven waren getatoeëerd. De laatste jaren wordt de omgekeerde weg bewandeld, onder beduidend minder comfortabele omstandigheden komen, geheel tegen de zin van Europa, Afrikanen naar onze streken, soms gevlucht voor voortdurend geweld, soms om economische redenen. Maar de werkelijke oorzaak van hun komst naar hier - nieuwgierigheid - blijft verborgen: ze willen met eigen ogen wel eens zien of de Europeanen, de voetballers voorop, zich echt zo hebben laten toetakelen.
