Mijn vader was nooit in Spanje en toch bevond zich zo'n breekbare 78-toerenplaat uit dat land in zijn collectie: een sardana uit Catalonië gespeeld door, zo staat op het etiket, "Cobla Barcelona". Die exacte plaat heb op YouTube niet gevonden, wel deze muziek, waarop perfect het intrumentarium is te zien: het kleine fluitje, de flabiol, de Catalaanse schalmeien: een tible (een soort grote hobo) en een tenora (een grotere tible) en het koper, waaronder een fiscorn (een baritonsaxhoorn met een naar voren gerichte beker). Oorspronkelijk was een cobla veel kleiner en bestond uit de flabiolspeler, die tegelijkertijd (net als nu) op een trommeltje sloeg, een tiblespeler en een doedelzakspeler. Het meest opvallende instrument in een moderne cobla is de tenora, een rond 1850 door Andreu Toron ontwikkeld instrument. De melodie op de plaat van mijn vader werd geschreven door Josep Maria "Pep" Ventura, die de cobla en dus de sardana, een eeuwenoude dans, nieuw leven in blies.
