We zijn niet zo heel konsekwent als het om de spelling van buitenlandse plaatsnamen gaat, want we schrijven Boedapest, maar ook Karlsruhe, Toulouse en Lewisburg. Ook met de CH, de ene keer als SJ, de ander keer als G uitgesproken wordt heel wat afgeknoeid en daar hoeft zelfs geen plaatsnaam aan te pas te komen. Ik heb nooit zo goed begrepen waarom, want we schrijven in het Nederlands toch ook niet golera, wanneer we de ziekte bedoelen, ik galle en gotspe moet schrijven terwijl ik die woorden, wanneer ik ze uit het Jiddisch transcribeer, als challe en chotspe zou noteren. Iedere Nederlander weet immers, qua uitspraak van de ch, het verschil tussen CHocola en CHolera. Het wordt nog aanzienlijk absurder wanneer Nederlanders, aan de hand van een Jiddisch woordenboekje, alle KH-woorden met een K gaan uitspreken, terwijl hier onze gutturale G bedoeld is, waarmee de Engelsprekers zo geweldig worstelen. Die worsteling gaat zelfs zo ver dat Chanuka als Hanuka niet alleen wordt uitgesproken maar wordt genoteerd. Jiddische woorden die met CH (of volgens het YIVO met KH) geschreven worden, worden door een Nederlander met een gutturale g (zoals groot, gezellig) uitgesproken, woorden met een G worden door een Nederlander met een harde G (zoals in het Franse garçon) uitgesproken en daar gaat het regelmatig mis: een gannef gapt, twee maal een G, de ene keer als harde G, de ander keer als gutturale g.
