De Bussummer, goede vrienden, is een chazzer, dat wil zeggen hij wordt geboren als chazzer, leeft als chazzer en sterft als chazzer. Ik weet er zijn uitzonderingen, maar die bevestigen, zoals het gezegde luidt, de regel. Een half uur geleden trof ik er weer één, alhoewel treffen is niet het woord, hij liep voor me uit met een grote hond aan de lijn, die hij, als echte chazzer zijn behoefte liet doen en vervolgens slenterde hij op de bekende Bussumse "ik-weet-van-niets"-wijze weg. De drol achterlatend. Nu is er met mijn stem voorlopig niets mis en zo'n vijftig meter is door mij wel te overschreeuwen. "Opruimen" was mijn boodschap. Maar die boodschap was natuurlijk aan dovemanschazzeroren.
