Ik heb erg moeten lachen om wat Pauli over mevrouw Faber schreef. Toch moeten we haar ook wat ernstiger nemen: mevrouw Faber behoort namelijk tot de naoorlogse generatie. Nooit iets meegemaakt en voortdurend bezig met klagen hoe rot ze het wel getroffen heeft. Dat geldt niet alleen voor haar, maar voor het hele naoorlogse gebroed. In feite grijpt mevrouw Faber terug naar vooroorlogse toestanden toen vluchtelingen aan de Nederlandse grens werden tegengehouden en vluchtelingen niet in Ermelo maar in Westerbork een kampement kregen omdat mevrouw van Oranje Ermelo wat te dicht bij Het Loo vond liggen. Veel liefs, Sixtus.
