Op de fiets zit een, wat ik een buitenmodel, Lepperzadel zou willen noemen. Ik fietste, het zal zo'n tien jaar geleden zijn, in de buurt van Eastermar, toen ik iemand bezig zag op het land. Zijn fiets stond met zo'n Lepperzadel tegen een hek geleund. En niet wetend hoe een koe en haas vangt, begon ik in 't Fries een gesprek dat ik langzaam in de richting van het zadel stuurde. Je begint namelijk niet een gesprek waarin je meteen 's mans zadel wil kopen, nee, ik vroeg waar je eventueel zo'n zadel kon kopen. Hij vermoedde in het vlakbij gelegen Burgum. 's Middags was ik in een rijwielzaak in Burgum, maar die had slechts een replica: wel de grote veren maar met een kleiner stuk leer. Ik kocht het zadel toch en toen zei de man: "Mar ik ha ek noch wol 'n alden ien, dat meie jo ek wol ha". Ik verliet de winkel met het prachtstuk waarom het allemaal begonnen was. Van het replicazadel is het leer inmiddels gescheurd.
On the bicycle is a very large Lepper saddle. I saw it on a bike, cycling up north and started a conversation with the owner in the language of the province. I asked him if there was any possibility to obtain such a saddle. He answered that I had to go to a shop in a large village nearby. In the afternoon I visited that shop, but they only had a recently made replica with a much smaller piece of leather. But I bought it anyhow, when the shop owner said: "But I also have a real old one, you can have that too." So I left the shop with the saddle I wanted in the first place. The leather of replica saddle is torn since a couple of years.
Zadels zijn altijd een probleem geweest: maak je ze te comfortabel en te slap geveerd, dan verlies je een boel energie. Dat probleem heeft Pedersen geprobeerd op te lossen door om een soort hangmatje een heel bijzonder frame te construeren.
De concurrentie onder de rijwielzadelzadelmakers was groot. Hieronder een paar folders uit het begin van de vorige eeuw.
