Ooit was ik samen met Dick Verkijk in de DDR in een Tatra 603 onderweg. Deze week kreeg ik de contactafdrukken terug. Voor ons uit reed een andere 603 met André van der Louw en Jan Nagel aan boord. Het was winter en bar koud maar in een enkel dorp draaide ik het raampje open en liet op mijn cassetterecorder muziek van "The Rolling Stones" naar buiten schallen. Wie ons precies had uitgenodigd weet ik niet meer, maar het was allemaal wel heel officieel. Dick, die wat vasthoudenheid niet onderdoet voor de heer Ozenfant, onderging samen met ons een lofzang op de "eerste boeren- en arbeidersstaat op Duitse bodem" door een hotemetoot van de universiteit van Rostock. Na afloop van de jubelkreten ging Dick op zijn onnavolgbare manier in de aanval: "Aber Herr Professor, Sie haben doch nicht immer so gedacht". Waarop hij stelde dat de man ooit de zegeningen van het nazisme had verkondigd. Er volgde wat gemompel, dat er op neer kwam dat een mens toch van mening kon veranderen. Alles goed en wel, stelde Dick, maar u was ooit lid van de N.S.D.A.P. en ik heb hier zelfs uw partijnummer. Dat was pijnlijk en Dick deed er nog een schepje bovenop met de mededeling dat Herr Professor ook lid was geweest van het N.S.K.K. , het Nationalsozialistisches Kraftfahrkorps.
