Harlingen

 

Nu uit puur nostalgische overwegingen in Harlingen weer een misthoorn wordt ingevoerd, leek het mij logisch bij burgemeester Roel Stuiter te informeren welke retroverlangens er verder op de lijst van het gemeentebestuur staan.

“Burgemeester Stuit…”

“Pardon, de naam is Sluiter!”

“Neemt u mij niet kwalijk meneer Snuiter, maar ik neem voetstoots aan dat de terugkeer naar de goede oude tijd niet beperkt blijft tot de herintroductie van de misthoorn?”

"O, zeker. Zeker, zeker niet, zo heb ik mijn auto weggedaan en ik kom nu dagelijks per hondenkar naar het stadshuis, ik zal u per P.T.T. een foto laten toekomen."  

“Dank u zeer meneer Fluiter, ik zie er vol verlangen naar uit, maar uw andere plannen, want die zijn er vanzelfsprekend...”

“Natuurlijk hebben we die, zo neemt rederij Doeksen zijn schepen naar Vlieland en Terschelling uit de vaart en worden voortaan roeiboten ingezet, die één keer per week beide eilanden aandoen, dat lijkt mij ruim voldoende, de naam is trouwens Sluiter.”

“En verder, meneer Knijter?”

“De inpandige toiletten in  de stad worden afgeschaft, in overleg met collega Crone van Leeuwarden – mijn naam is Sluiter - worden er her en der in de stad  openbare, door kunstenaars versierde, verplaatsbare toiletten geplaatst: Harlingen keert als eerste stad terug naar de tijd der tonnetjes, de mest, die deze sociale tonnetjes oplevert, zal worden gebruikt voor ophoging van de Waddenzeedijk ten noorden van de stad.”

“Valt er nog meer te melden, meneer Frutsel?’

“O ja zeker, maar ik ga nog niet alles verklappen, in ieder geval wordt Harlingen afgesloten van het electriteitsnet, wij keren terug naar de kaars als verlichtingsbron, zodat we als eerste Nederlandse stad voldoen aan de strengere  Europese milieueisen. Maar ik heet Sluiter, Roel Sluiter is de naam!”

“Dank u zeer voor dit gesprek, meneer Guitjes.”