Gisteravond zag ik ze weer met hun hoog geheven paarse vanen en hun union jacks schreeuwend dat ze hun land terug willen, gevolgd door een drenzend "nooow", alsof iemand hun habitat heeft afgepikt, terwijl ze eigenlijk bedoelen dat Australië, Nieuw-Zeeland, India, Zuid-Afrika, Pakistan, en al die andere voormalige koloniën weer vanuit Londen geregeerd zouden moeten worden. Avond aan avond zwelgt men, behalve in nostalgie, in wedstrijdjes op de Grootbritse televisie: koken, schilderen, wonderlijke uiterst onnuttige weetjes, naaien, je kunt het zo gek niet bedenken of het wordt gepresenteerd in competitievorm, in geen enkel programma wordt geleerd dat men door samen te werken problemen oplost. De Grootbritten (welk ander land noemt zich met een toegevoegd naamwoord groot?), zien de wereld als een wedstrijd en in plaats van hun energie te steken in zaken die er vandaag de dag er werkelijk toe doen, zoals hun gezondheidszorgsysteem. De schuld aan hun misère geven ze aan Europa, ze realiseren zich, marcherend achter hun paarse vanen, niet dat hun automobiel-, hun fiets, hun vliegtuigindustrie al naar de vaantjes was voordat ze lid werden van de Europese Unie.
Drs. Barend-Otto ter Vloot, Steenwijkerwold.
