Gisteravond schijnt er weer een uiterst belangrijke discussie op de beeldbuis te zijn geweest, die ik zoals gewoonlijk gemist heb. Dit keer ging het gesprek tussen fractieleiders over of we Zwarte Piet en vuurwerk in ere moeten houden. Natuurlijk zei geen enkele fractieleider: "Luister eens hier, daarvoor ben ik mijn bed niet uitgekomen, dus ik ga nu naar huis!"
Gisteravond sorteerde ik foto's van lang geleden. Ik zat op de Rijkskweekschool aan de Koningin Emmakade in Den Haag. Ieder jaar, halverwege november, werd de school gebeld door een Lagere School of men een Sinterklaas en Zwarte Piet kon leveren, ik ben een een aantal keren Sinterklaas geweest en had met Alex Gordijn (of was het Gordijns?) mijn vaste Zwarte Piet. Verkleden gebeurde thuis bij een lid van de oudercommissie, waarna we mer automobiel naar de school in kwestie werden gereden. Dat ging niet altijd van een leien dakje, ik paste normaal met mijn één meter zesennegentig al niet in een Volkswagen "Kever", laat staan met een mijter op, die had ik dus op schoot en die frommelde ik op mijn hoofd zodra het schoolpein, waar de jeugdig publiek zich had opgesteld, in zicht kwam, een ander keer, uiterst luxe in de Staatsliedenbuurt, werden Alex en ik vervoerd in een open rijtuig, het was bar koud die ochtend en behalve mijn ondergoed, een wit lang hemd en een donkerrode mantel had ik niet aan en o, ja, ik had een snor die met een ijzeren haakje aan mijn neustussenschot hing. Dat was vijf minuten nog net vol te houden, maar ging daarna ongelooflijk pijn doen.
Op een andere school gingen we nadat we de kleintjes uit de eerste drie klassen hadden bezocht naar de bovenbouw, die zich in het gymnastieklokaal had verzameld. Op weg er naar toe besloten we onze rollen om te draaien. Ik gaf Alex mijn staf en ik kreeg zijn zak en klom bij binnenkomst ogenblikkelijk in het wandrek. Dat bleek een geweldig succes en dus voor herhaling vatbaar. En zo kwam het dat in een klaslokaal van een volgende school Alex per ongeluk in zijn oog werd gestoken en we met de grootst mogelijke spoed naar het ooglijdersgasthuis ergens in een zijstraat van de Laan van Meerdervoort moesten, waar een splintertje grafiet uit het oog moest worden verwijderd en ik de volgende dag naarstig op zoek moest naar een andere Zwarte Piet.
Gelukkig had ik mijn vriendinnetje Marion Smit, achter de hand, dat na enig aandringen, uiteindelijk de rol van Alex overnam en we de volgende ochtend het optreden konden voortzetten, onder meer in de klas van de echtgenote van de drummer van de Dutch Swing College , André Westendorp (foto links: Marion Smit, rechts Alex Gordijn(s), beiden ongeschminkt).
