Een Amerikaanse vriend van me, die een paar oude Nederlandse fietsen geimporteerd heeft om de de doodsimpele reden, dat zij zo plezierig rijden, heeft uiteraard ook een aantal Amerikaanse rijwielen, maar die heeft hij meer voor de show, dan om er werkelijk tochtjes op te maken, want daar zijn de imitatiemotorfietsen absoluut niet voor geschikt. Ik weet dat, omdat ik een paar van die showfietsen heb: een uit de jaren twintig en een uit de jaren vijftig. Ze zijn lomp, zwaar en die stang dwars over het stuur dient enkel en alleen ter vernietiging van de knieschijven. Wonderlijk lijkt het dat, met name in de vaderlandse grote steden, dit soort, uit pisbakkenijzer gebakken, rijwielen momenteel opgeld doet. Maar ook fietsen volgen hypes, nadat we eerst die verschrikkelijke imitatie Zweedse legerfiets, de Kronan, de binnensteden onveilig zagen maken, is het nu de beurt aan ander knoeiwerk. De oorzaak is simpel: de grote merken in Nederland laten hun frames in China maken en de inkopers stuiten daar op frames voor andere markten en dus ook op die voor de Verenigde Staten. "Da's leuk", denken ze en bestellen er een aantal, want of het nu fietst of niet, handel is handel. En dus zag ik vorige week een gek een Amsterdamse brug nemen op een tweewieler, die de naam fiets absoluut niet verdiende. Inmiddels blijft die Amerikaanse vriend van me oude fietsen restaureren, met veel gepoets en een likje verf, maakte hij deze 'Sterling' weer toonbaar. Links voor en rechts na de restauratie.
